Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Η μαγική μου σφαίρα

Έχω δυο μεγάλα κουτιά που αποθηκεύω τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, μπάλες, Αγιοβασίληδες, αστέρια. Ανάμεσά τους φυλάω και μια μπάλα παράταιρη: γυάλινη, ροζ, με γαλαζοπράσινα λουλούδια και λευκά φύλλα γύρω, βαμμένα στο χέρι με πλατιές πινελιές. Είναι παλιά, την πήρα φεύγοντας από το πατρικό μου τα πρώτα Χριστούγεννα που ήρθα στο δικό μου σπίτι. Δεν την κρεμάω όμως ποτέ στο δέντρο. Δεν ταιριάζουν τα χρώματά της με τα άλλα στολίδια, τα χρυσά και κόκκινα, μα πιο πολύ φοβάμαι μη μου σπάσει.
Μια φορά τον χρόνο, όταν βγάζω τα άλλα στολίδια απ' τα κουτιά τους, την κρατάω στο χέρι μου προσεκτικά και κοιτάζω μέσα στο θαμπό γυαλί της. Είμαι δέκα χρονών και μόλις έχω γυρίσει από το σχολείο. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω το δέντρο που στόλιζε η μαμά μου, λιγνό με λίγα κλαδάκια γύρω που τους έβαζε επάνω βαμβάκι να μοιάζει με χιόνι. Βλέπω τον μεγάλο χάρτινο Άγιο Βασίλη που τον στερέωνε κάπου στη μέση, τις κλωστούλες ασημένιας βροχής που έριχνε γύρω. Τα φωτάκια του ήταν πολύχρωμα λουλουδάκια με πλαστικά πέταλα. Βλέπω κι εκείνη δίπλα να χαμογελάει με τη δική μου έκπληξη.
Κρατάω την ανάσα μου να κρατήσει αυτή η στιγμή μια στάλα ακόμη, αλλά το γυαλί της μπάλας θαμπώνει πάλι.


*******
Η ιστορία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή ανήμερα τα Χριστούγεννα του 2013 στο πλαίσιο αφιερώματος με τίτλο "Η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία μου" με ιστορίες ιστολόγων. Συμμετείχαν επίσης ο Τσαλαπετεινός, η Ποδηλάτισσα, Το Βυτίο, Ο Ήχος του Ανέμου και οι Κυνοκέφαλοι
Έπονται κι άλλες ιστορίες ιστολόγων στο Πρωτοχρονιάτικο φύλλο. Μην τις χάσετε. 

Αντιγράφω εδώ την εισαγωγή του αφιερώματος όπως γράφτηκε στην Αυγή 

"Είπαμε να ανοίξουμε λίγο το παράθυρο της έντυπης ενημέρωσης και ν' αφήσουμε να μπει ο αέρας του δρόμου... Να δούμε τον κόσμο έξω από το φίλτρο της τρέχουσας ειδησεογραφίας και να ξεφύγουμε από το προφανές. Αντί για ευχές, που μέσα στον βαρύ φετινό χειμώνα δεν είχαμε και μεγάλη διάθεση να ανταλλάξουμε, ζητήσαμε από γνωστούς μπλόγκερς να γράψουν μια χριστουγεννιάτικη ιστορία. Κάπως έτσι ο δημόσιος λόγος της έντυπης δημοσιογραφίας συναντήθηκε, χριστουγεννιάτικα, με τον ιδιωτικό λόγο μιας άλλης "σφαίρας". Εκπλαγήκαμε από τις προσωπικές ματιές. Μικρές ιστορίες, με την αλήθεια και την καθαρότητα μιας ασκημένης, ανήσυχης, ιδιωτικής ματιάς. Βρεθήκαμε μπροστά στο αποτύπωμα της στιγμής, στα ίχνη της ίδιας της ζωής. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα γύρω μας. Η ιδέα του Βιβλιοθηκάριου της "Αυγής" της Κυριακής ζωντανεύει στις παρακάτω γραμμές. Είναι οι δικές τους χριστουγεννιάτικες ιστορίες και επειδή είναι αρκετές, θα βρείτε κι άλλες τόσες στην πρωτοχρονιάτικη έκδοση της "Αυγής"."


Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Λείπω κι είμαι ακόμα εγώ

Departure




Λείπω κι είμαι ακόμα εδώ. 

Ως Ιφιμέδεια γράφω πια στο Νησί μου, ταξιδεύω στα μήδια, δοκίμασα την τύχη μου ως ανταποκρίτρια στις ερωτήσεις αναγνωστών της Α,μπα, λείπω κι είμαι ακόμα εγώ. 


My Own Death



Έκλεισα το μπλογκ ένα χρόνο πριν, τέτοια μέρα. Κάπως έπρεπε να τιμήσω αυτή τη σημαδιακή ημερομηνία.  




Arrival


***
Η ανάρτηση εικονογραφείται με τρία έργα του Alex Gross.