Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2007

Υπάρχουν τελείως επουλωμένες πληγές;

Από Παρασκευή σε Παρασκευή το πάω. Με το blog εννοώ.

Αυτό το μεσοδιάστημα ήταν μάλλον πιεστικό, κουραστικό και δεν συμμαζεύεται. Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια, που λέει κι ο φίλτατος.

Είναι υγιές που σκέφτομαι από σήμερα πόσο αργά θα ξυπνήσω αύριο; Ελπίζω ναι.

Εμένα πάντως μου ταιριάζει η σημερινή συννεφιά. Γιά σας δεν ξέρω.


Example



Μου πάει το σμαραγδί τελικά.


Don't know why there's no sun up in the sky, stormy weather...

(ε, τι να ακούσουμε; Rain and tears του Ντέμη Ρούσου;)


Διαβάζω τις Χορείες Χώρων του λατρεμένου μου Georges Perec. Εκεί τσίμπησα και το τσιτάτο του επίσης αγαπημένου Michaux που έβαλα υπότιτλο του blog.

Γράφω γιά να με διατρέχω.

Δεν ξέρω τι λένε γιά τους Αμερικανούς και τους Άγγλους, αλλά εγώ πήρα πολλή έμπρακτη αγάπη από το Berkeley, το Chicago και το Cambridge. Κι αυτό είναι κάτι.

Είμαι κατά βάθος ήδη πολύ τυχερή και το ξέρω. Γι'αυτό έχω ενοχές όταν εύχομαι να μου συμβεί κάτι που επιθυμώ.

Ήθελα να ήξερα τι νομίζεις ότι θα βρεις στο παρελθόν που έτσι άκριτα ερευνάς. Γιατί σκαλίζεις σαν κότα το χώμα που πότισε απ'την πίκρα και τα δάκρυά μας. Με ποιό δικαίωμα ανοίγεις πληγές επουλωμένες;

Δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω τους φίλους που ανησύχησαν κι ανησυχούν ακόμη γιά μένα. Ας ξέρουν ότι η αγάπη τους μου κάνει καλό.

Μ'αρέσει να διαβάζω τις free press της Πέμπτης. Τα προτερήματά τους είναι πολύ περισσότερα από τα ελαττώματα.

Αντί γιά Βουδαπέστη λες να πάμε Λονδίνο τελικά;

6 σχόλια:

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

Επιτέλους και λίγο συννεφιά και λίγο βροχή και λίγο κρύο. Τα νεύρα μου. Πού είναι ο χειμώνας; Όλο υποσχέσεις και αυτοί οι μετεωρολόγοι.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ένα θα πω : χωρίς να σε ξέρω, νοιώθω βέβαιος πως θα βρεις τον τρόπο και τις "ατυχίες" και την γκρίνια να τις πάρεις από την εποικοδομητική πλευρά και να βγεις στην άλλη όχθη κερδισμένη.
Τις "ατυχίες" οι συνετοί τις λογίζουν ευκαιρίες και την γκρίνια κινητήρια δύναμη!
Καλή σου μέρα, καλή Κυριακή (έστω και με ψύχρα και συννεφιές - είμαι καλοκαιρινός τύπος εγώ!).

7Demons είπε...

"Γράφω για να με διατρέχω".

Το απόσπασμα αυτό,νομίζω ότι είναι απο τα πιο διαυγή που έχω διαβάσει ποτέ.
Για αυτό γράφετε.
Πρόσωπα σαν κι εσένα έχουν πολλά ν΄αποτυπώσουν στις ιστιοσελίδες,όχι μόνο λόγω ταλέντου στη γραφή,αλλά λόγω του ακέραιου ήθους που σας χαρακτηρίζει-κι αν εσείς είστε λίγοι και πλεονάζουν στο χώρο "ταλέντα" με δυσώδη γραφή,απόρροια της σκοτεινής ψυχής τους,τότε η ανάγκη της δική σας παρουσίας καθίσταται τουλάχιστον επιτακτική...
Γι΄αυτό θέλω να σας διαβάζω.Με "σύννεφα" και "λιακάδες"-δεν έχει σημασία.Αρκεί που η Ομορφία της Ψυχής και η Αξιοπρέπεια της σκέψης σας δίνει στο χώρο νόημα ύπαρξης.

Ιφιμέδεια είπε...

demasame re,

δεν πιστεύω να είχες παράπονο; Κρυώσαμε αρκετά και μας άρεσε πολύ! Και χιονάκι είδαμε κι απ'όλα -εμείς οι βόρειοι τουλάχιστον!

Αστεροειδή μου,

ευχαριστώ γιά την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση της ζωής μου (κρύο αλλά επίκαιρο αστείο). Όσο κι εγώ τα βλέπω πιό ψύχραιμα σκέφτομαι ότι ίσως δεν πρόκειται γιά ξεκίνημα από την αρχή, αλλά γιά συνέχεια από στάση -βλ. θεωρίες γιά μισογεμάτα ποτήρια, κλπ.

7 δαιμόνια,

σας ευχαριστώ (ξανά, πολύ) γιά τα καλά σας λόγια. Να σας πω ένα μυστικό; Δεν νομίζω ότι έχω κανένα σπουδαίο ταλέντο, απλά το μπλογκ μου εδώ -επειδή δεν με ενδιαφέρει να το επισκέπτονται πολλοί, αλλά λίγοι και καλοί- μου δίνει τη δυνατότητα να γράφω πιό αληθινά ίσως.
Μεταξύ μας, όσο και να κάνω την ταπεινή και χαμηλοβλεπούσα, πάντοτε ευχαριστιέμαι να ακούω λόγια επαινετικά.
Καλή μέρα!

enteka είπε...

επαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγιαεπαινετικά λόγια - φιλιά πολλά, λονδίνο να πάτε

Ιφιμέδεια είπε...

ωχ, κοκκίνησα!
Γρήγορα να γράψω κάνα ποστ να αλλάξουμε θέμα.

Υ.Γ. Γιά Λονδίνο μας βλέπω...